ENERGIA DŹWIĘKU 2017

Etos i p​asja w czasach algorytmów i stremingu.

Zaprosiliśmy do dyskusji ​osoby - instytucje. Z każdą wiąże się wydawnicze przedsięwzięcie, za którą stoją oryginalny koncept i osobista determinacja.
Czym niezależne wytwórnie są w dzisiejszych czasach?

Jaką pełnią rolę? Czym będą, reagując na wyzwania cyfrowej  rzeczywistości? ​

W poprzedniej analogowej epoce, ​muzyka nie była tak łatwo dostępna. Wydaje się, że  za to ​miała większą siłę rażenia. Dość wspomnieć rewoltę lat 60. i późniejszą fala punk.

​Porozmawiamy o sile muzyki i poczuciu sprawstwa, tych którzy zaangażowali się i angażują w kreowanie niezależnego obiegu muzycznego w Polsce. ​

Arkadiusz Marczyński (Antena Krzyku)
Janusz Mucha (Gustaff Records)
Łukasz Pawlak (Requiem)
Michał Turowski (BDTA)
Paweł Piotrowicz (Wrocławska Niezależna Scena Muzyczna)

Prowadzenie: Andrzej Jóźwik i Maciej Frett

ARKADIUSZ MARCZYŃSKI - szef i jedyny pracownik wydawnictwa Antena Krzyku funkcjonującego od lat 80. ubiegłego wieku. Publikował fanziny, czasopismo Antena Krzyku, organizował koncerty i trasy dla artystów polskich i zagranicznych.  Dziś Antena Krzyku to już nie gazeta, ale wydawnictwo muzyczne i sklep internetowy sprofilowany wyłącznie pod gust jego właściciela.

JANUSZ MUCHA/Gusstaff Records to label, dystrybucja i sklep internetowy. Gusstaffowe początki sięgają połowy lat 90-tych, kasetowych licencji, tras koncertowych i dystrybucji płyt głównie z niemieckiej sceny elektronicznej i postrockowej. Z Gusstaff Rec. od początku byli kojarzeni tacy artyści jak Tarwater, To Rococo Rot, Donna Regina, Barbara Morgenstern czy Hugo Race a z Polski Jacaszek, Kristen, Old Time Radio czy Vladimirska. Dziś oprócz wydawnictw własnych wujek Gusstaff ma w swej ofercie m.in.. takie labele jak Glitterhouse, Glitterbeat, Sub Rosa, Touch, Editions Mego, Karlrecords, Bureau B, Erased Tapes, Recommended Records, Trost, Echo Beach, Glacial Movements czy Golden Antenna. A na stoisku znajdziecie setki tytułów na winylach, płytach CD i kasetach...

ŁUKASZ PAWLAK / Requiem Records – wydawnictwo muzyczne, które od ponad dwóch dekad wydaje i promuje szeroko pojętą muzykę alternatywną. Obszerny katalog stylów i nazwisk (ponad 180 wydawnictw – winyle, cd, kasety) obejmuje m.in. muzykę klasyczną, elektronikę, jazz i awangardę, new wave / post-punk. Publikowane wydawnictwa to nie tylko świetna muzyka, opatrzona autorską grafiką, będącą często artystycznym manifestem twórcy, ale również serie kolekcjonerskie, dostępne w wersjach deluxe.
www.requiem-records.com

MICHAŁ TUROWSKI / BDTA – założyciel Oficyny Biedota i wydawnictw B.D.T.A., Lasy Państwowe i Mozdok. Wszystkie te szyldy, skupione przede wszystkim na polskiej scenie niezależnej są odpowiedzialne za wypuszczenie na światło dziennie ponad 180 tytułów na kasetach i CD. Nakładem BDTA ukazały się tytuły artystów takich jak chociażby Piotr Kurek, Maciek Sienkiewicz, Paweł Kulczyński, RSS B0YS, LXMP, Micromelancolié, Wojciech Kucharczyk, The Kurws, Nagrobki czy Mirt. Oprócz działalności wydawniczej jest również kuratorem wrocławskiego festiwalu i cyklu koncertów Biedopad. Jako twórca uczestniczył w projektach Mazut, Urok, Mistaravim oraz solo pod pseudonimami Bolesław Wawrzyn i Gazawat.

PAWEŁ PIOTROWICZ / Wrocławska Niezależna Scena Muzyczna – ur. W 1978 r. we Wrocławiu. Poeta, dziennikarz, pisarz, wydawca i animator kultury. Organizator około 400 imprez kulturalnych, wydawca i promotor wrocławskich kapel undergroundowych, których płyty wydaje w serii Wrocławska Niezależna Scena Muzyczna( Kormorany, Klaus Mit Foch, Kaman & The Big Bit, Miki Mousoelum, Los Loveros, Kaman/Konikiewicz). Kurator części muzycznej wystawy „Dzikie Pola. Historia Awangardowego Wrocławia” (  2015 r, galeria „Zachęta” , Warszawa.)  oraz wystawy „Czarna Wiosna. Wokół wrocławskiej sceny lat osiemdziesiątych”(Muzeum Współczesne Wrocław”. W ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego ( 2014),  opracował i wydał zbiór rozmów „Wrocławska Niezależna Scena Muzyczna 1979-1989” ( Rita Baum, 2015). Laureat Wrocławskiej Nagrody Muzycznej w kategorii muzyka rozrywkowa ( 2016) i nominowany do nagrody „Emocje” Radio Wrocław Kultura za książkę „Wrocławska Niezależna Scena Muzyczna 1979-1989”).  Od roku pracownik  Narodowego Forum Muzyki we Wrocławiu.

MACIEJ FRETT – muzyk formacji Job Karma i 7JK, na koncie 9 płyt wydanych m.in. w USA, Włoszech, Austrii, Polsce i dziesiątki koncertów w Europie. Promotor muzyki niepopularnej ale istotnej, wytyczającej nowe rejony na mapie świata dźwięku. Dyrektor międzynarodowych festiwali muzycznych m.in. Wrocław Industrial Festival. Wspólnie z Arkadiuszem Bagińskim tworzy Industrial Art – platformę promocji sztuki zaangażowanej, organizacji festiwali, koncertów, wystaw oraz produkcji filmowych i muzycznych.

ANDRZEJ JÓŹWIK - wrocławianin, dziennikarz, publicysta. Orędownik wolnej kultury i swobodnej wymiany informacji. Współpracuje z Industrial Art. Obszar zainteresowań: przemiany społeczne, zakłócenia technologiczne, zmian w kulturze i tożsamości człowieka.

Magic Carpathians (Karpaty Magiczne) zostały założone przez Annę Nacher i Marka Styczyńskiego i jest kontynuacją pomysłów muzycznych realizowanych w grupie Teatr Dźwięku Atman. Od chwili powstania projektu w 1998 muzycy bazują na łączeniu brzmienia instrumentów tradycyjnych oraz transowych technik wokalnych z kręgu eurazjatyckiej muzyki rytualnej z nowymi technologiami modyfikacji dźwięku i elementami amerykańskiej psychodelii i noise. Muzycznie poruszają się na pograniczu jazzu, muzyki eksperymentalnej i etnicznej z dużą dozą improwizacji traktowanej jako narzędzie odkrywania prawdziwych brzmień. Dzięki konsekwencji i przyjętej metodzie pracy, w której istotną rolę odgrywają wyprawy studialne i nagrania terenowe, formacja stworzyła własne, rozpoznawalne brzmienie. Projekt Karpaty Magiczne od lat konsekwentnie proponuje muzykę hybrydyczną, wymykającą się gatunkowym określeniom, zainspirowaną tradycjami muzycznymi łuku Karpat i Azji Centralnej, ale wyrastającą z ducha freejazzowej improwizacji. Oryginalne brzmienia niezwykłych instrumentów takich jak słowacka fujara pasterska, australijskie didjeridu, chińskie organki lu-sheng, czy indyjskie miniharmonium znakomicie współgrają z nietypowo potraktowanym głosem i odnajdują nowy wymiar w kontekście współczesnych idiomów muzycznych, nie stroniących od preparowanej gitary elektrycznej czy analogowej elektroniki domowej produkcji.

Anna Nacher i Marek Styczyński realizują także wiele projektów pobocznych, w których współpracowali z artystami z kręgu muzyki medytacyjnej, free-jazzu, psychodelii, rave, avant-popu, noise i techno. Podczas kilkunastu lat istnienia dorobili się dokumentacji kolejnych etapów pracy w postaci kilkunastu oficjalnych płyt, wydanych w USA, Niemczech, Wielkiej Brytanii, Szwajcarii i Polsce oraz kilkudziesięciu wydawnictw okazjonalnych i dokumentacyjnych. W centrum zainteresowania autorów Projektu Karpaty Magiczne są psychologia słyszenia, psychogeografia (pojęcie wywodzące się od sytuacjonistów Guya Deborda), ekologia dźwięku oraz etnobotanika.

Dla udokumentowania koncertów, dźwiękowych relacji z podróży (opisanych w książce Ucho Jaka – muzyczne podróże od Katmandu do Santa Fe, wydawnictwo Bezdroża, Kraków 2003) i eksperymentów sonicznych, zespół stworzył własną dokumentację w formie serii płyt i wydawnictw World Flag Records, która obejmuje blisko 30 tytułów – wśród nich, w styczniu 2010 roku ukazała się płyta pt. Vaggi Varri – tundra soundwalk Anny Nacher z zapisem brzmienia tundry z okolic najwyższej góry Szwecji – Giebmekaise, na dalekiej Północy.

Każdy koncert jest jednorazowym i niepowtarzalnym wydarzeniem scenicznym, łączy je poszukiwanie prawdy dźwięku i brzmienia zakorzenionych w tradycyjnych kulturach Euroazji. Dlatego artyści nazwali muzykę Magic Carpathians „ethno core" – przez nią zamierzają dotrzeć do samego serca najstarszych tradycji muzycznych, do samego jądra prawdy o rdzennej kulturze naszej Ziemi.

Krytycy w Polsce i na świecie porównują Projekt Karpaty Magiczne do "wschodnioeuropejskiego Art Ensemble of Chicago", a specyficzna technika wokalna Anny Nacher jest opisywana przez przywołanie nazwisk Diamandy Galas, Renate Knaupt czy Lydii Lunch, choć śpiewa ona także klimatyczne, kameralne piosenki w stylu Brigitte Fontaine czy Björk.

Sieben to autorski projekt muzyczny Matta Howdena. Jego oryginalna technika twórcza opiera się na wyprowadzeniu muzycznej frazy, którą następnie zapętla i wzbogaca o kolejne, precyzyjnie dobrane szczegóły. Efekt końcowy jest zaskakujący – słuchając utworów Howdena trudno uwierzyć, iż stanowią one pracę wyłącznie jednej osoby.

Matt Howden otwarcie przyznaje się do inspiracji muzycznych wyniesionych z klasycznej angielskiej muzyki, zaraz obok wymienia jednak takie zespoły jak Joy Division, Echo and the Bunnymen czy Bauhaus. Swoje bogate doświadczenie artystyczne zgromadził pracował z takimi wykonawcami i zespołami, jak Sol Invictus, Of the Wand & the Moon, Harvest Rain, The Raindogs, Tonym Wakefordem, L’Orchestra Noir, L’Ame Immortelle, Emilie Autumn, Faith & The Muse, Larsen, Chris Eckman, Spiritual Front, Shock Headed Peters, Hekate, Job Karma, The Mystery School czy HaWthorn.
Głównym instrumentem Matta są skrzypce, na których nauczył się samodzielnie grać – swój pierwszy instrument, który dostał od przyjaciela swojego dziadka. Po trwającej dwa lata nauce gry zaczął występować jako uliczny artysta na ulicach Newark, Lincoln i Grantham. W 1986 roku przeprowadził się do Sheffield, by stać się częścią tętniącej życiem tamtejszej sceny muzycznej, grając w takich składach jak The Glass Hammers, Pig64, Yonni czy Stiki. Projekt Siebien swoje powstanie zawdzięcza I Ching – Księdze Przemian, starożytnej chińskiej wróżbie. Jego przyjaciel wywróżył mu z niej, że powinien zacząć tworzyć taką muzykę, jaką chce, a nie taką, jaka spodobała by się innym. To właśnie spowodowało, że Howden poświecił się w całości swojej karierze solowej.

Podstawą Sieben jest wielość poziomów – poziomów instrumentu i głosu, które mają na celu hipnotycznie zaciągnąć słuchacza w świat emocji. Tekstowo tematy zmieniają się z albumu na album , ale połączane są zawsze tym samym poczuciem dysonansu – miękki, powierzchniowy głos artysty wyśpiewuje mroczne i zaskakujące historie. Inteligentne użycie metafor i archaicznego języka jest przeciwstawione bogatej muzycznej strukturze. Centralne miejsce zajmują w niej oczywiście skrzypce, a niecodzienny sposób gry Howdena nadaje muzyce Sieben rozpoznawalne piętno, które trudno porównać z czymś innym. Sieben często jest klasyfikowane jako muzyka neofolkowa, gotycka czy eksperymentalna – jednoczesnie może być opisana jako alternatywna, indie, piękna, melancholijna, freakfolkowa – i można by tu jeszcze długo wymieniać inne określenia.

Kompozytorka i wokalistka z Ukrainy, znana z kaset wydawanych w Polsce w latach 90-tych przez Koka Rec. i Obuh. Związana z wieloma projektami muzycznymi w rodzimym kraju i w Niemczech. Występowała m.in w zespole Cukor Bila Smert a także w duetach z: Alexandrem Yurchenko i Sergiy Khotiachukiem.