ENERGIA DŹWIĘKU 2023 edycja jesienna

Solowy projekt artystki dźwiękowej i queerowej aktywistki Zosi Hołubowskiej. Bazując na tradycyjnej muzyce, magii i demonologii Europy Wschodniej, Mala Herba odkrywa sex-pozytywność i queer. Mocne, wiedźmowate wokale wplecione są pomiędzy hipnotyczne bity, zimne basowe linie i romatyczne syntezatorowe melodie. Jest w tym coś gotyckiego i dramatycznego, ale to „coś” wciąż sprawia że chce się tańczyć. Czasami melodia załamuje się, głos staje się zaklęciem a piosenka przemienia się w noisowy dźwiękowy krajobraz. Ale wtedy basowe arpeggio znów uderza, a kości wibrują od rytmu i basu zainspirowanego italo-disco. W 2021 Mala Herba wydała debiutancki album długogrający Demonologia w kultowej niemieckiej wytwórni aufnahme + wiedergabe.

SIKSA (słowo z języka jidysz, pot. pogard. młoda dziewczyna postrzegana jako wulgarna, niedoświadczona i niedojrzała) to feministyczny duet ułożony na głos, bas, tekst i ciała. Koncerty SIKSY łączą z sobą energię koncertu punkowego, poezji performatywnej czy tańca współczesnego a w interakcji z publicznością nabierają jedynych w swoim rodzaju walorów dramatycznych. W ograniczeniach instrumentarium i obecności scenicznej duet znajduję siłę, by stworzyć własną drogę.  Opiera się czasem o wspomnienia z dzieciństwa, innym razem o bajki i legendy, czy rzeczywistość przetworzoną przez nieskrępowane i niepohamowane spojrzenie SIKSY. W jej twórczości to co osobiste spotyka się z politycznym a to co niewypowiedziane z tym co wykrzyczane.

SIKSA zagrała ponad 300 koncertów w całej Europie, od małych klubów i skłotów, przez galerie sztuki współczesnej aż po największe europejskie festiwale.

Od początku 2023 SIKSA koncertuje z najnowszym sezonem koncertowym pod tytułem „…a diablica gruchnie basem”.

„… a diablica gruchnie basem” to tytuł legendy, kolędy i mitu w jednym, które sama o sobie

napisałam. Nie znajdziecie tu króla podbijającego ziemię, ni orła w gnieździe. Król jest teraz prezesem

w korporacji, a orła postanowiono przebranżowić, by nadgonił trochę akcji. W tym nieważne jakim

miejscu i nieważne jakim czasie jestem ja, Diablica. Pożytku ze mnie ni mo, właściwie same kłopoty i

w dodatku nie umiem się w języku wysłowić. Ale gdy już to robię to wszystkie za i przeciw mają diablo

zgryzoty. I tutaj wkracza niepewna swych mocy Narratorka, z którą zatańczę tak, by była w

Szklane Oczy
to Ania, Aga i Justyna – wokal z gitarą, bas i perkusja. Grają rocka inspirowanego polskim punkiem, poezją romantyczną i psychodelią.

Lubią koncertować i dużo koncertują  – dziewczyny zagrały między innymi podczas festiwali Opener, Soundrive, Ars Cameralis, Enea Spring Break, Stacja Wolimierz, grały też w Hipnozie, w P23, na katowickim rynku, na 50 urodzinach Spodka, na Dniach Chorzowa z Luxtopedą i Dżemem w czynnej elektrowni, w zoo, w porcie, w więzieniu (dla osadzonych). Grały też w Niemczech (Berlin), w  Czechach (Ostrawa, Brno, Czeski Cieszyn) oraz we Francji (Roubaix).

Zostały uznane za jedne z 10 najciekawszych nowych twarzy w polskiej muzyce – nagroda Sanki Gazety Wyborczej. Ich piosenki można było usłyszeć w 2018 r. na antenie Trójki – zagrały w Studiu im. Agnieszki Osieckiej, dostały się do pierwszej dziesiątki programu Start NaGranie (z 1420 zespołów). Dziewczyny są laureatkami konkursu Dzielnica Brzmi Dobrze – zdobyły patronat Katowic Miasta Muzyki UNESCO.

W 2020 ukazała się ich debiutancka płyta „rzeczywistość”, a w 2022 roku Antena Krzyku wydała na winylu ich nowy album „antyrzeczywistość”.

The Pau to solowy projekt Pauliny Dudek, która sama gra na wszystkich instrumentach. Na scenie występuje w towarzystwie gitary, a bity odtwarza z telefonu. Jej muzyka to połączenie gitarowych riffów i połamanych dźwięków. Debiutancki koncert The Pau odbył się na początku 2015 roku. Od tego czasu jej kariera nabrała tempa i zagrała kilkadziesiąt koncertów w Polsce i dwa w Norwegii. Była też supportem Organka oraz gościem festiwali takich jak Soundedit i Róbrege.