VII Wrocław Industrial Festival
Side project muzyków znanych z legendarnego Savage Republic. Będzie to jedyny koncert w Europie tej efemerycznej formacji stworzonej przez Thoma Furhmana i Alana Waddingtona. Obok nowych kompozycji zakorzenionych w tradycji rytualnego nosie rocka, na wrocławskim koncercie usłyszymy również z pewnością utwory Savage Republic.
Jednoosobowy projekt założony w Istambule w 1998 przez animatora tamtejszej sceny experymentalnej –Batura Someza. Jego twórczość to cyfrowy nosie wspomagany na żywo wizualizacjami.
Komponowaniem muzyki zajmuje się od połowy lat 80-tych. Jego muzyka jest niezwykle eklektyczna i trudna do zdefiniowania, często minimalistyczna, surrealistyczna, experymentalna i hipnotyczna. O jego twórczości mówi się: „
Niemiecki projekt zaliczany do czołowych przedstawicieli mrocznych odmian Power Electronics. Za jego nazwą kryje się od 1989 roku B. Moloch oraz – wokalista kontrowersyjnej formacji Genocide Organ Projekt od początku działalności pozostaje wierny industrialnej stylistyce, która została oparta na ekstremalnie zniekształconym brzmieniu instrumentów klawiszowych, postrzępionym multiefektami rytmie oraz patetycznych partiach wokalnych.
W swoich kompozycjach ANENZEPHALIA stara się przedstawić zmierzch cywilizacji człowieka, pogrążonego w fałszu kulturowego dziedzictwa oraz judeochrześcijańskich ideałach moralności.
W muzyce Anhedonii znajdziemy experymentalną mieszankę dark electronics ze strukturami industrialnymi. Kompleksowość tekstów jest uwydatniona częściowo dzięki instrumentom smyczkowym. Sposób połączenia z jednej strony wybuchowych skladowych a z drugiej delikatnych i wyrafinowanych aranżacji jest zniewalający.
BLIND CAVE SALAMANDER (IT-USA)
Projekt, który tworzą trzy indywidualności – Julia Kent (wiolonczelistka z Antony and the Johnsons), Fabrizio Modonese Palumbo (leader grupy Larsen) oraz Paul Beauchamp (Sikhara, NWW). Ich muzyka to hipnotyczny, przenoszący w pozaziemskie wymiary minimalistyczny strumień dźwięku, niepokojący a zarazem kojący. Niesamowita mixtura elektroniki, smyczków, gitar, drone’ów i field recordings.
Czyli para: Cosey Fani Tutti i Chris Carter – połowa legendarnego THROBBING GRISTLE, zespołu który zapoczątkował nurt kulturowo-artystyczny Industrial w połowie lat 70-tych ubiegłego wieku. Cosey karierę artystyczną rozpoczęła w 1969 roku, występując wspólnie z Genesis P – Orridgew performerskim projekcie Coum Transmission najpierw jako projektantka kostiumów oraz scenografii, natomiast od roku 1971 jako współtwórczyni i główna uczestniczka organizowanych przedstawień. Chris Carter dołączył do nich w 1975 roku i był w tamtym czasie jedyną osoba posiadająca wykształcenie muzyczne. Po rozpadzie TG–Cosey i Chris zdecydowali się na działalność w duecie CHRIS & COSEY, który zaprezentował repertuar oparty na transowych rytmach, często ocierający się w swojej estetyce o popularne rozwiązania stylistyczne muzyki dyskotekowej. Duet zdobył dużą popularność po obu stronach oceanu, kładąc jednocześnie podwaliny pod muzykę techno i elektro. Cosey próbowała również sił w solowych projektach, prezentujących z reguły występy parateatralne, łączące body art z elementami ambientu i nowoczesnego tańca. Największy sukces muzyczny osiągnęła materiałem z 1982 roku „Time To Tell”. W 2003 duet przybiera nową nazwę CARTER TUTTI, zmienia się również stylistyka muzyki, miejsce elektronicznych beatów znanych z okresu Chris and Cosey, zajmują ambientalne, mroczne tekstury elektroniczne wspomagane charakterystycznym dźwiękiem trąbki (vide TG) i namiętnym wokalem Cosey Fani Tutti. Będzie to pierwsza wizyta tych artystów w tej części Europy.
COMPULSIVE SHOPPING DISORDER (PL)
Nadzieja rodzimej sceny dark elektro. Muzyka tria oscyluje gdzieś pomiędzy ponurym romantyzmem Kilian Camera i energetycznym zgiełkiem Skinny Puppy.
Projekt powołany do życia w 2001 przez animatorów sceny dark independent w Słowacji –Ryby i Lorda Saurona, właścicieli oficyny wydawniczej Aliens Prod znanych również z mrocznego projektu Oxyd. Ich muzyka to wyrafinowane połączenie atmosferycznych dark ambientowych pejzaży z charakterystyczną rytmiką współczesnego rhythm’n industrial.
Legnicka grupa audiowizualna utworzona w 1998 przez: Krzysztofa Pawlika, Tomasza Barana i Wojciecha Benicewicza jako side project grupy Christblood. Mechaniczne rytmy, mroczna elektronika i beznamietny, szepczący vocal wspomagane są preparowanymi na żywo wizualizacjami Benicewicza.
Empusae to synonim intensywizmu, nie dającego się zamknąć w racjonalnych ramach mechano etnicznego rhythm noise. Empusae jest indywidualnym tworem Nicolasa Van Meirhaeghe, znanego także jako Sal –Ocin. Twórca zafascynowany – tak nowoczesną technologią jak i pozaeuropejskimi tradycjami ezoteryzmu – zawarł w Empusae rytm i hałas oraz echa różnych praktyk magicznych. Rytmiczne ciągi hałasu i bitu służą jako budulec rytuału. Dźwięki maja stawać się narzędziem inicjacji, wprowadzeniem w trans odejścia od materii, ku transcendencji. Empusae to rytmiczny soniczny impuls, bodziec wyjścia poza ratio. Muzyka Empusae może być rytmicznym wyładowaniem i tanecznym jak i ambientowym dronem. Jego brzmienie wiedzie od podmiejskich wysypisk złomu ku przestrzeniom nieokiełznanej przez cywilizację, dzikiej natury. (WS)
Artysta, matematyk i założyciel FUNDAMENTAL RESEARCH LAB; twórca wielu projektów skupionych wokół alternatywnych strategii w sztuce, hacktywizmie i sztucznej inteligencji. Przechodząc przez sztukę konceptualna, softwar art, metamedia, sztukę krytyczna i interwencje społeczne jego sztuka nie poddaje się kategoryzacji. Obecnie drąży problemy zabezpieczeń, prywatności i tożsamości w społeczeństwie sieciowym; w oparciu o wykradzione z Los Alamos Labolatory tajne dokumenty buduje oprogramowanie do szukania ukrytych paternów i powiązań.
Solowe przedsięwzięcie Jouni HAVUKAINENA – szwedzkiego kompozytora mrocznych i symfonicznych odmian muzyki postindustrialnej. Projekt założył w 1988 roku, choć pierwsze nagrania skomponował już 3 lata wcześniej. Zasłynął sprawnie opracowanym repertuarem zawierającym zwykle wielowątkowe aranżacje utrzymane w sakralnej stylistyce. Uwagę odbiorcy przykuł pompatyczną atmosferą przywołującą skojarzenia z biblijnymi opisami nadchodzącej apokalipsy, śmiercią i odrodzeniem. Był jednym z pierwszych wykonawców tworzących posępne, ambientowo – industrialne utwory muzyczne oparte na brzmieniu instrumentów klawiszowych i samplera. Jego dorobek został szybko dostrzeżony przez wiodących właścicieli industrialnych wytwórni płytowych Stalplaat oraz Cold Meat Industry, stając się na długi czas ich istotnym przedstawicielem i liderem artystycznym.
Job Karma traktuje industrial jako punkt wyjścia dla twórczej wolności, poszukiwań i nieograniczonych eksperymentów. Jako hasło, w którym mieści się zarówno przemysłowy hałas, wyszukany, wielowarstwowy ambient jak także taneczny beat. Muzyce Job Karma od początku przyświecała dewiza: zero ograniczeń. Charakterystycznym, z miejsca rozpoznawalnym aspektem muzyki Job Karma są brzmienia wydobywane z wiekowych generatorów niskich i wysokich frekwencji,fal sinusoidalnych. Wyjątkowe dźwięki urządzeń, które nie zostały zaprojektowane jako instrumenty muzyczne, łączy się z modulowanymi barwami starych analogowych syntezatorów. Utwory konstruowane są na pętlach, plamach, zlepach i ciągach. Integralnym elementem utworów Job Karma są sample wynalezione w archiwach jak i zarejestrowane przez samych artystów na różnych kontynentach. Przede wszystkim w północnej Afryce i w Azji Mniejszej. W transowych formach, rytuałach obrazu i dźwięku, twórczość Job Karma zespala miejski prymitywizm jak i odbija cywilizacyjne przeciążenie. Grupa zadebiutowała w 1997r. jako duet tworzony przez Macieja Fretta i Aurelisza Pisarzewskiego, którym na stałe towarzyszy artysta wizualny Arkadiusz Bagiński, wzbogacający koncerty o video pokazy autorskich filmów. Działalność muzyczna łączy się w jedno z aktywizmem popularyzatorskim. Członkowie Job Karma są także kuratorami festiwalu, w którym właśnie bierzemy udział. (WS)
Projket muzyków znanych z zespołu Herbst 9. Rytualny dark ambient, masywne drony, pojawiające sie nagle i znikjące w otchłani smutku melodie. Idealna scieżka dźwiękowa do wędrówki przez zdewastowany krajobraz….
Zespół powstał w 1994. Na płytach Napalmed eksperymentuje z różnymi stylami: industrialem, elektroniką, field recording, power electronics. Podczas koncertów wszystkie te gatunki łączą się w ekstremalny noise. Tylko dla ludzi lubiących ekstremalne doznania.
Legendarna kreacja Stevena Stapletona jest żywym przykładem absolutnej wolności w sztuce. Imperatywem jest stuprocentowa anarchia, z której wydobywa się wartość. Nurse With Wound to niezwykle owocny popis antyschematyzmu, łamania wszelkich ograniczeń czy recept. Abstrakcyjna muzyka antystrukturalna, jakże jednak odmienna od tuzinów, współczesnych nam poszukiwaczy „nowości”! Steven Stapleton jest jednym z magów ezoterycznej sceny angielskiej, mającej swoją kulminację w latach 80. To, co od tego czasu wydarzyło się pod nazwa Nurse With Wound jest wprowadzeniem w życie postulatów surrealizmu i dadaizmu. NWW jest jakby audialną wersją surrealistycznej zabawy To właśnie to, co Lautréamont opisywał jako . O muzyce NWW można powiedzieć wszystko, lecz nigdy nie da się jednoznacznie zaszufladkować tego, co wyprawia Steven Stapleton. Całkiem często, gwałt na schematach prowokuje stworzenie w NWW czegoś na kształt anty przeboju. Nietrudno znaleźć takie momenty na płytach NWW. Nikt nie odbierze NWW miana klasyka anty muzyki czy też anty sztuki. W tym przypadku oznacza to sztukę najwyższej próby. (WS)Lista muzyków współpracująca z NWW jest imponujaca: Foetus, Tony Wakeford, Andrew McKenzie/ The Hafler Trio, Jim O’Rourke, William Bennett/ Whitehouse, Annie Anxiety, John Balance /Coil, i regularnie David Tibet/Current 93.Zespół występuje na żywo niezwykle rzadko a każdy live performance to niezapomniane doświadczenie nie tylko dla otwartych umysłów.
Gilles Rossire wie jak w mistrzowski sposób połączyć ze sobą dwa wykluczające się style: ambient i techno. Jego twórczość jest w głównej mierze zainspirowana: Pan Sonic, Autechre i Kraftwerk. To bodajże najbardziej przystępna propozycja w programie tegorocznego WIF, która sprawi że Wasze nogi same poderwą się do tańca w rytmie transowych, połamanych elektro preparacji.
Niezależny artysta od ponad 10 lat pracujący z materiałami dźwiękowymi, muzycznymi, fotograficznymi i video, jak również z elementami angażującymi publiczność (interaktywnymi) i powiązanymi z lokalnym kontekstem. Jego prace, zrealizowane pod pseudonimami Autokontrast, Autopoieses, Bizz Circuits, Klimek, Random Inc poświęcone są tematyce wykorzenienia, ojczyzny i uchodźtwa, nie-miejsc, miejskich biotopów, archiwów muzycznych i muzyki komputerowej.
Solowe przedsięwzięcie muzyczne stworzone na początku 1999 roku przez Dawida A. Kowalskiego w Kielcach. Projekt łączy w sobie szerokie wpływy muzyki konkretnej, abstrakcyjnej, elektroakustycznej oraz psychodelicznej. Inspirowany jest przede wszystkim własnymi doświadczeniami autora z zakresu oneironautyki oraz zainteresowaniem kulturą psychodelik.
VLADIMÍR HIRSCH to czeski awangardowy kompozytor, instrumentalista i alchemik dźwięku prezentujący bardzo specyficzny styl charakteryzujący się kompozycjami w których główną role odgrywają dźwiękowe właściwości klasycznych instrumentów, kreowane za pomocą cyfrowej technologii. Tą muzykę można określić jako dark ambient classical z elementami noise. Hirsch jest również leaderem znanych z występów w naszym kraju formacji Skrol i Aghiatrias. Hirsch aktualnie współpracuje z wytwórnią Ars Benevola Mater nad siedmio płytowym wydawnictwem.
Mecenat
