III Wrocław Industrial Festival
Kompozytor Vladimír Hirsch i dźwiękowy eksperymentator Tom Saivon rozpoczęli działalność pod nazwą Aghiatrias w 1999 roku, traktując to przedsięwzięcie jako odskocznię od ich innego projektu, symfoniczno-industrialnej formacji Skrol i określając tworzone pod tym szyldem dźwięki mianem muzyki zintegrowanej. Kompozycje grupy, w których podstawowym założeniem jest osiągnięcie współbrzmienia współczesnej muzyki klasycznej z dokonaniami industrialu i dark ambientu, wypełnione są bogatym arsenałem dźwiękowych struktur. W wykonaniu Aghiatrias te dwie, pozornie dalekie od siebie estetyki, przenikają się wzajemnie, osiągają pełną homogeniczność dźwiękową, jednocześnie poszerzając swoje granice poprzez wkroczenie na zupełnie nowe terytoria sztuki dźwięku. Tu tonalność przemienia się w atonalność, dorobek muzyki klasycznej transformuje się w postindustrialną anarchię, a orkiestrowe brzmienie spotyka się z noisowymi pejzażami dźwiękowymi, których dopełnieniem jest mezzosopran Martiny Sanollovej, która wspiera projekt zarówno na nagraniach studyjnych, jak i podczas ich występów na żywo.
Podpora (nie) słynnej szwedzkiej wytwórni Cold Meat Industry, od ponad 15 lat świadomie eksplorujący pokłady gatunku dark ambient. Deutsch Nepal to jednoosobowy projekt człowieka o pseudonimie Lina Baby Doll. Jest zjawiskiem zdecydowanie nie mieszczącym się w żadnych muzycznych schematach. Dźwiękowa pustka przelewająca się z głośników wprawia w stan narkotycznego odrętwienia. Zobaczyć świat odarty z wszelkich znaczeń, materię w swej najczystszej postaci-oto unikalne doświadczenie, które przynoszą wytwory DN. Wszyscy jesteśmy zwierzętami poszukującymi ekstremalnych wrażeń – DN żeruje na tej potrzebie i doskonale ją zaspokaja.
Deutsch Nepal to jedna osoba – Lina Baby Doll – żywa legenda sceny industrialnej i dark ambient. Podpora słynnej szwedzkiej wytwórni Cold Meat Industry, od ponad 30 lat świadomie eksplorujący pokłady gatunku dark ambient. Jest zjawiskiem zdecydowanie nie mieszczącym się w żadnych muzycznych schematach. Dźwiękowa pustka przelewająca się z głośników wprawia w stan narkotycznego odrętwienia. Zobaczyć świat odarty z wszelkich znaczeń, materię w swej najczystszej postaci-oto unikalne doświadczenie, które przynoszą wytwory DN. Wszyscy jesteśmy zwierzętami poszukującymi ekstremalnych wrażeń – Deutsch Nepal żeruje na tej potrzebie i doskonale ją zaspokaja. Deutsch Nepal to surrealistyczne pejzaże dźwiękowe przecinane gwałtownymi i precyzyjnymi uderzaniami perkusjonaliów. To żywa obsesja na punkcie czerni i bieli.
Industrialno ambientowa formacja z Litwy – to niesamowicie melodyjny koktajl wszelakich loopów, próbek, zgrzytów, sprzężeń przyprawionych szczyptą żywych instrumentów. Muzykę wzbogacają złowrogo brzmiące inwokacje głoszone w ojczystym języku.
Projekt Tony Wakeford’a i Matt’a Howden’a, który można określić jako nowy side project kultowej noir-folkowej formacji SOL INVICTUS.
Tony Wakeford od lat nie ogranicza swej twórczości jedynie do Sol Invictus. Jeśli chodzi o dokonania solowe, to niewiele się różnią od dorobku grupy macierzystej. Podobny jest także skład zapraszanych muzyków oraz oprawa graficzna. Tym razem Wakeford chwycił za gitarę basową (podobnie jak za czasów gdy grał w Death In June). W HawtHorn towarzyszy mu multi instrumentalista Matt Howden znany również z Sol Invictus czy Sieben.
Austiacki projekt z pogranicza muzyki noise i power electronics. Analogowe pulsacje, mechaniczne rytmy i przesterowany wokal przywodzą na myśl dokonania takich tuzów gatunku jak Whitehouse czy Death Squad.
Job Karma traktuje industrial jako punkt wyjścia dla twórczej wolności, poszukiwań i nieograniczonych eksperymentów. Jako hasło, w którym mieści się zarówno przemysłowy hałas, wyszukany, wielowarstwowy ambient jak także taneczny beat. Muzyce Job Karma od początku przyświecała dewiza: zero ograniczeń. Charakterystycznym, z miejsca rozpoznawalnym aspektem muzyki Job Karma są brzmienia wydobywane z wiekowych generatorów niskich i wysokich frekwencji,fal sinusoidalnych. Wyjątkowe dźwięki urządzeń, które nie zostały zaprojektowane jako instrumenty muzyczne, łączy się z modulowanymi barwami starych analogowych syntezatorów. Utwory konstruowane są na pętlach, plamach, zlepach i ciągach. Integralnym elementem utworów Job Karma są sample wynalezione w archiwach jak i zarejestrowane przez samych artystów na różnych kontynentach. Przede wszystkim w północnej Afryce i w Azji Mniejszej. W transowych formach, rytuałach obrazu i dźwięku, twórczość Job Karma zespala miejski prymitywizm jak i odbija cywilizacyjne przeciążenie. Grupa zadebiutowała w 1997r. jako duet tworzony przez Macieja Fretta i Aurelisza Pisarzewskiego, którym na stałe towarzyszy artysta wizualny Arkadiusz Bagiński, wzbogacający koncerty o video pokazy autorskich filmów. Działalność muzyczna łączy się w jedno z aktywizmem popularyzatorskim. Członkowie Job Karma są także kuratorami festiwalu, w którym właśnie bierzemy udział. (WS)
Projekt Jhonnego – gitarzysty uznanej rosyjskiej neo folkowej formacji ROMOWE RIKOITO. KRATONG umiejętnie miesza neofolkowe ballady z elektronicznymi dźwiękami, sięga do tradycji muzyki średniowiecznej i eksperymentuje ze współczesnym electro.
Magic Carpathians (Karpaty Magiczne) zostały założone przez Annę Nacher i Marka Styczyńskiego i jest kontynuacją pomysłów muzycznych realizowanych w grupie Teatr Dźwięku Atman. Od chwili powstania projektu w 1998 muzycy bazują na łączeniu brzmienia instrumentów tradycyjnych oraz transowych technik wokalnych z kręgu eurazjatyckiej muzyki rytualnej z nowymi technologiami modyfikacji dźwięku i elementami amerykańskiej psychodelii i noise. Muzycznie poruszają się na pograniczu jazzu, muzyki eksperymentalnej i etnicznej z dużą dozą improwizacji traktowanej jako narzędzie odkrywania prawdziwych brzmień. Dzięki konsekwencji i przyjętej metodzie pracy, w której istotną rolę odgrywają wyprawy studialne i nagrania terenowe, formacja stworzyła własne, rozpoznawalne brzmienie. Projekt Karpaty Magiczne od lat konsekwentnie proponuje muzykę hybrydyczną, wymykającą się gatunkowym określeniom, zainspirowaną tradycjami muzycznymi łuku Karpat i Azji Centralnej, ale wyrastającą z ducha freejazzowej improwizacji. Oryginalne brzmienia niezwykłych instrumentów takich jak słowacka fujara pasterska, australijskie didjeridu, chińskie organki lu-sheng, czy indyjskie miniharmonium znakomicie współgrają z nietypowo potraktowanym głosem i odnajdują nowy wymiar w kontekście współczesnych idiomów muzycznych, nie stroniących od preparowanej gitary elektrycznej czy analogowej elektroniki domowej produkcji.Anna Nacher i Marek Styczyński realizują także wiele projektów pobocznych, w których współpracowali z artystami z kręgu muzyki medytacyjnej, free-jazzu, psychodelii, rave, avant-popu, noise i techno. Podczas kilkunastu lat istnienia dorobili się dokumentacji kolejnych etapów pracy w postaci kilkunastu oficjalnych płyt, wydanych w USA, Niemczech, Wielkiej Brytanii, Szwajcarii i Polsce oraz kilkudziesięciu wydawnictw okazjonalnych i dokumentacyjnych. W centrum zainteresowania autorów Projektu Karpaty Magiczne są psychologia słyszenia, psychogeografia (pojęcie wywodzące się od sytuacjonistów Guya Deborda), ekologia dźwięku oraz etnobotanika. Dla udokumentowania koncertów, dźwiękowych relacji z podróży (opisanych w książce Ucho Jaka – muzyczne podróże od Katmandu do Santa Fe, wydawnictwo Bezdroża, Kraków 2003) i eksperymentów sonicznych, zespół stworzył własną dokumentację w formie serii płyt i wydawnictw World Flag Records, która obejmuje blisko 30 tytułów – wśród nich, w styczniu 2010 roku ukazała się płyta pt. Vaggi Varri – tundra soundwalk Anny Nacher z zapisem brzmienia tundry z okolic najwyższej góry Szwecji – Giebmekaise, na dalekiej Północy. Każdy koncert jest jednorazowym i niepowtarzalnym wydarzeniem scenicznym, łączy je poszukiwanie prawdy dźwięku i brzmienia zakorzenionych w tradycyjnych kulturach Euroazji. Dlatego artyści nazwali muzykę Magic Carpathians „ethno core” – przez nią zamierzają dotrzeć do samego serca najstarszych tradycji muzycznych, do samego jądra prawdy o rdzennej kulturze naszej Ziemi.Krytycy w Polsce i na świecie porównują Projekt Karpaty Magiczne do „wschodnioeuropejskiego Art Ensemble of Chicago”, a specyficzna technika wokalna Anny Nacher jest opisywana przez przywołanie nazwisk Diamandy Galas, Renate Knaupt czy Lydii Lunch, choć śpiewa ona także klimatyczne, kameralne piosenki w stylu Brigitte Fontaine czy Björk.
Już od prawie 30 lat Robin Storey prezentuje słuchaczom swoją innowacyjną i wpływową muzykę – pierwotnie jako jeden z członków-założycieli słynnego i wyznaczającego nowe horyzonty zespołu Zoviet France, obecnie jako działający solo artysta multimedialny w autorskim projekcie Rapoon. W latach 1979-1992 Storey występował w Zoviet France – w okresie uznawanym za najbardziej produktywny i wpływowy dla grupy – gdzie był odpowiedzialny za większość muzyki i oprawę plastyczną wydawnictw i koncertów. Rozpoczynając karierę solową w 1992 roku i kontynuując ją aż po dzień dzisiejszy, Storey zyskał międzynarodowe uznanie jako działający na swoich własnych zasadach eksperymentalny artysta i muzyk. Storey zdobył wykształcenie plastyczne w latach 1973-77 i zyskał tytuł BA sztuk pięknych w Sunderland School of Art w 1997 roku. W tym samym czasie także studiował awangardową kompozycje pod opieką Dave’a Pindera, uznanego twórcę muzyki współczesnej. W latach 1977-79 nauczył się także technik grafiki warsztatowej i projektowania graficznego, które to umiejętności zdefiniowały potem oprawę plastyczną wczesnych wydawnictw Zoviet France z ich ręcznie wykonanymi okładkami. Od 1979 do 1994 roku Robin pracował jako audiowizualny technik dla miejscowych firm, dzięki czemu opanował sztukę filmowania, montażu i animacji slajdowej. Wszystkie te liczne zdolności wykorzystał, by wzbogacić swój dorobek artystyczny. W latach 1979-1994 jego sztuka byłą prezentowana na wystawach na całym świecie – między innymi w Związku Radzieckim i Stanach Zjednoczonych. Po roku 1994 artysta skoncentrował się ponownie na muzyce i do tej pory wydal prawie 40 solowych albumów jako Rapoon, nie stroniąc też od wspólnych projektów z innymi wykonawcami i kompozytorami, jak na przykład Reformed Faction z Markiem Spybeyem i Hank and Slim z Nigelem Ayersem. Na swoim koncie ma także kilka doskonale sprzedających się bibliotek dźwiękowych dla korporacji Sony i jest kompozytorem licznych ścieżek dźwiękowych do niezależnych filmów, takich jak The Three Trials Randy’ego Greifa czy Effaced Nadine Shamounki. W 2003 Storey powrócił na uczelnię i w 2004 uzyskał tytuł MD w dziedzinie kreatywnej technologii muzycznej na uniwersytecie Newcastle. W ostatnim czasie powrócił do realizacji sztuk wizualnych, czego rezultatem w 2005 roku był jego pierwszy pełnometrażowy film animowany. Kontynuuje także swoją karierę jako malarz. W 2007 roku rozpoczął pisanie swojej pierwszej powieści.
Sieben to autorski projekt muzyczny Matta Howdena. Jego oryginalna technika twórcza opiera się na wyprowadzeniu muzycznej frazy, którą następnie zapętla i wzbogaca o kolejne, precyzyjnie dobrane szczegóły. Efekt końcowy jest zaskakujący – słuchając utworów Howdena trudno uwierzyć, iż stanowią one pracę wyłącznie jednej osoby.
Matt Howden otwarcie przyznaje się do inspiracji muzycznych wyniesionych z klasycznej angielskiej muzyki, zaraz obok wymienia jednak takie zespoły jak Joy Division, Echo and the Bunnymen czy Bauhaus. Swoje bogate doświadczenie artystyczne zgromadził pracował z takimi wykonawcami i zespołami, jak Sol Invictus, Of the Wand & the Moon, Harvest Rain, The Raindogs, Tonym Wakefordem, L’Orchestra Noir, L’Ame Immortelle, Emilie Autumn, Faith & The Muse, Larsen, Chris Eckman, Spiritual Front, Shock Headed Peters, Hekate, Job Karma, The Mystery School czy HaWthorn.
Głównym instrumentem Matta są skrzypce, na których nauczył się samodzielnie grać – swój pierwszy instrument, który dostał od przyjaciela swojego dziadka. Po trwającej dwa lata nauce gry zaczął występować jako uliczny artysta na ulicach Newark, Lincoln i Grantham. W 1986 roku przeprowadził się do Sheffield, by stać się częścią tętniącej życiem tamtejszej sceny muzycznej, grając w takich składach jak The Glass Hammers, Pig64, Yonni czy Stiki. Projekt Siebien swoje powstanie zawdzięcza I Ching – Księdze Przemian, starożytnej chińskiej wróżbie. Jego przyjaciel wywróżył mu z niej, że powinien zacząć tworzyć taką muzykę, jaką chce, a nie taką, jaka spodobała by się innym. To właśnie spowodowało, że Howden poświecił się w całości swojej karierze solowej.
Podstawą Sieben jest wielość poziomów – poziomów instrumentu i głosu, które mają na celu hipnotycznie zaciągnąć słuchacza w świat emocji. Tekstowo tematy zmieniają się z albumu na album , ale połączane są zawsze tym samym poczuciem dysonansu – miękki, powierzchniowy głos artysty wyśpiewuje mroczne i zaskakujące historie. Inteligentne użycie metafor i archaicznego języka jest przeciwstawione bogatej muzycznej strukturze. Centralne miejsce zajmują w niej oczywiście skrzypce, a niecodzienny sposób gry Howdena nadaje muzyce Sieben rozpoznawalne piętno, które trudno porównać z czymś innym. Sieben często jest klasyfikowane jako muzyka neofolkowa, gotycka czy eksperymentalna – jednoczesnie może być opisana jako alternatywna, indie, piękna, melancholijna, freakfolkowa – i można by tu jeszcze długo wymieniać inne określenia.
Mecenat
