ENERGIA DŹWIĘKU 2020 – ONLINE / PART 1

Projekt Hani Piosik. Od ponad dziesięciu lat współpracuje z przedstawicielami różnych gatunków muzycznych, uczestniczyła w międzynarodowych festiwalach (m.in. Garbicz Festival, Soundrive, Spring Break, Festiwal Przemiany CN Kopernik), hacklabach i rezydencjach artystycznych (t.j. WISP LABORATORY LEIPZIG, czy Ortsgespraeche/ Goethe Institut). Jej główną pasją jest poszukiwanie dźwiękowych anomalii. Wynikiem jednego z eksperymentów nad dźwiękiem jest „LIFE IS A PING PONG DELAY ” (LP, Gusstaff Records 2019);  będący dywagacją na temat zjawiska cykliczności we wszechświecie. Jesienią ukaże się kolejny solowy album – End Of Xibalba (Xibalba- mitologiczne miejsce strachu)- będący przestrzenną muzyką medytacyjną, z pogranicza gatunków drone/ambient. Warstwie muzycznej towarzyszy wokalna opowieść, która prowadzi słuchaczy przez osobliwe korytarze ich wnętrz. Kłopotliwy mógłby wydawać się fakt, że opowieść prowadzona jest w języku, który na dobrą sprawę nie istnieje a być może to odarcie historii ze współcześnie znanych słów przybliża do zrozumienia tego, co naprawdę istotne dla indywidualnego odbiorcy.

Muzyka zespołu to autorska mieszanka gitarowego noizu, folku, zimnej fali, big beatu oraz wczesnego black metalu. Zgodnie z tym, czego można spodziewać się po zespole o tej nazwie – teksty wszystkich piosenek traktują o przemijaniu, śmierci i odchodzeniu. Zespół wydał do tej pory cztery płyty studyjne oraz kilka wydawnictw z muzyką stworzoną do przedstawień teatralnych. Zagrał około stupiędziesięciu koncertów w Polsce i za granicą w tym na największych polskich festiwalach muzycznych, takich jak: Opener Festiwal, Tauron Nowamuzyka, Off Festiwal, Unsound. Supportował również poznański koncert Jacka White’a.

Pin Park tworzą Maciek Bączyk oraz Maciek Polak. Ich inspiracją z jednej strony są takie gatunki jak krautrock, ambient, IDM czy muzyka minimalistyczna, ale z drugiej nietypowa i mocno nieortodoksyjna architektura ich podstawowego instrumentu, EMS Synthi AKS, w który wyposażony jest każdy z nich. Ich muzyka nie jest jednak w żadnym wypadku apoteozą wspomnianego, do szpiku analogowego, instrumentarium, a obierającą z płyty na płytę różne kierunki podróżą po nieraz zapomnianych czy mniej uczęszczanych rubieżach muzyki elektronicznej. W odróżnieniu od w zasadzie w całości wyimprowizowanej, pierwszej płyty „Krautpark”, podczas pracy nad „Doppelganger” muzycy Pin Park skupili się na precyzyjnym budowaniu i szlifowaniu zamierzonej formy poszczególnych utworów, a poza podstawowym szkieletem, jaki tworzy ich instrumentarium EMS, sięgnęli po kilka innych analogowych klasyków, ale również współczesnych, cyfrowych urządzeń. Sam tytuł, nawiązujący do istniejącej w literaturze postaci sobowtóra, wybrany został celowo – płyta sprawia wrażenie, według muzyków zupełnie przypadkowo, głębokiego ukłonu w kierunku elektroniki drugiej połowy lat 70. XX wieku. Jak gdyby, de facto, ktoś, kiedyś w ich imieniu tę płytę dawno temu już nagrał. „Z perspektywy czasu – a od ukończenia pracy nad „Doppelgangerem” minął już ponad rok – mamy dziwne wrażenie, że ta płyta stała się niejako naszym nieświadomym ukłonem w kierunku elektroniki połowy lat 70-tych: w „Autobahnkirche”, utworze otwierającym płytę i będącym hołdem złożonym tradycji autostradowych kościołów w Niemczech (Autobahnkirche), wykorzystaliśmy krótki, ale niezwykle intensywny bit wysamplowany z trzeciej płyty zespołu Kurws. „The Standard” jest czymś w rodzaju zaginionego hymnu Zimowej Olimpiady z drugiej połowy lat 70-tych XX wieku, a w utworze „Milky Medium” partie wokalne, mocno przetworzone przez wokoder, Nina Bączyk wykonuje przez sen. Jej lunatyczne majaki zostały zarejestrowane w latach 2013 – 2015, dokładnie wtedy kiedy traciła mleczne zęby. Gdyby nie pozostałe kawałki i pewne niuanse związane z produkcją i brzmieniem, być może udałoby się kogoś nabrać, że ta muzyka powstała wiele lat temu. Bez wątpienia pomaga w tym również okładka autorstwa Hanny Cieślak. Kiedy jeden z nas wpadł na pomysł, aby całość zatytułować „Doppelganger”, drugi uświadomił nam obojgu, że tytułowy „Sobowtór” to ktoś łudząco podobny do nas samych, kto wyprzedza nasze ruchy i kto być może nagrał już kiedyś naszą drugą płytę. To jednocześnie oznacza, że trzeciej takiej płyty już nie będzie.”Wizualizacje do koncertu Pin Park zapewnia Aga Jarząb z duetu kinoMANUAL – niezależnej manufaktury audiowizualnej, odwołującej się do bogatej tradycji ruchomych obrazów, sztuki kinetycznej, animacji i kina eksperymentalnego.

Psychogeografia to założony w 2019 roku duet muzyczny Pawła Krzaczkowskiego aka Zajwerta i Piotra Łyszkiewicza, łączący brzmienie preparowanego pianina, instrumentów dętych, syntezatorów i różnych nietypowych urządzeń akustycznych. We wrześniu br zespół wydał swój debiutancki album Random Roots (Gusstaff Records, Don’t Sit On My Vinyl!)

Na koncercie w ramach Energii Dźwięku zespół zaprezetuje materiał oparty cześciowo na wydanym we wrześniu br albumie Random Roots oraz szereg nowych kompozycji na instrumenty dęte i syntezatory.Paweł Krzaczkowski aka Zajwert – kompozytor oraz wykonawca muzyki elektronicznej  i instrumentalnej, artysta multimedialny, poeta. Autor/współautor wielu projektów muzycznych dla takich instytucji jak m.in. Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, CSW Zamek Ujazdowski, Audio Art, Galeria Labirynt, Warszawska Jesień, Sacrum Profanum. Autor poematu Wstęgi Möbiusa (Rita Baum, 2017) i albumu muzycznego King Midas Has Donkey’s Ears (BAS Records, 2019). Obok działalności solowej (jako Zajwert) tworzy projekty muzyczne wraz z Piotrem Łyszkiewiczem (Psychogeografia), Sławomirem Wojciechowskim (Woyfer Zajwert) oraz Kacprem Ziemianinem (Klangwerk 936).

Piotr Łyszkiewicz – saksofonista, improwizator, producent, songwriter. Współpracował z Mitch & Mitch, Ziemią Planetą Ludzi, P.K.P., The Kurws, Second Exit, Piotrem Damasiewiczem, Małymi Instrumentami, Panną Adrianną, Melą Koteluk, Arturem Rojkiem, Krzysztofem Zalewskim, Borją Soto, Balladami i Romansami. CeO studia Spoon Production. Nagrodzony w VII. Konkursie Kompozytorskim im. Krzysztof Komedy za kompozycję „Bollo” oraz w 48. konkursie HFP za muzykę do filmu „Tuba”.

Muzyka UZS stanowi syntezę estetyki postpunkowej, zimno- i nowofalowej. Kompozycje tria są budowane na brzmieniach jednocześnie ostrych i chłodnych; na surowe struktury rytmu napędzanego przez nerwowy bas i despotyczny elektrowerbel nakładają się cięcia gitary, minimalistyczne oldskulowe klawisze oraz dwa skandujące głosy, przywołujące piosenkową tradycję lat 80. – z odniesieniami zarówno do neue deutsche welle, brytyjskiego potomstwa punkrocka, jak i polskich artystów z labelu Stilon Gorzów – tu zwłaszcza dzięki polskojęzycznym tekstom,w równej mierze krytyczno-refleksyjnym, co humorystycznym, w oszczędnych i niedopowiedzianych obrazach komentującym rzeczywistość społeczną. Zespół powstał w połowie 2013.

ZIMINA WOJNA – Zespół założony we Wrocławiu w 2016 roku przez nieślubne dzieci Czterech Jeźdźców Apokalipsy i Myszki Miki. Muzyczne połączenie kakofonii i absurdu, podlane dużą dawką rockandrollowej energii. Filozofia zespołu Zimna Wojna sprowadza się do jednego zdania: „Gramy nieczysto, ale za to nierówno!”. Zespół ma na swoim koncie wiele koncertów w towarzystwie takich zespołów jak Chelsea, Sham69, Booze & Glory, The Analogs, Defekt Muzgó, Sexbomba i GAGA Zielone Żabki zagranych w różnych częściach Polski. Odrobinę prymitywny sznyt warstwy muzycznej i szorstkie brzmienie Zimnej Wojny nie są na pewno przeznaczone dla fanów wyrafinowanych i wygładzonych produkcji!Teksty silnie oddziałujące na przysadkę mózgową w połaczeniu z rytmicznie pląsającą sekcją, sprawią, że po odsłuchaniu poczujesz się jak pies Pawłowa! każdy fan punkrockwego grania w starym stylu będzie zadowolony. Hardo, skocznie i z przytupem!