Jesteś tutaj
CONTAGIOUS ORGASM (JAP)
Contagious Orgasm (w oryginale接触伝染性的絶頂, czytany jako Sesshokudensen Seiteki Zetchoukan) to istniejący od 1987 roku projekt japońskiego muzyka Hiroshi Hashimoto, działający na styku wielu odmiennych sfer eksperymentalnej muzyki elektronicznej, takich jak noise, industrial, rhythmic noise i ambient.
Od początku istnienia projektu jego odbiorcy mieli poczucie, że obcują z czymś niezwykłym i wyjątkowym – od razu rzucała się w oczy (i w uszy) specyficzna stylistyka, która ukazywała w widoczny sposób znaczną różnicę w porównaniu z innymi przedstawicielami japońskiej sceny industrialnej. Z każdym kolejnym wydawnictwem dźwiękowe transformacje dokonywane przez Hashimoto ewoluowały w niespodziewane formy – tematy muzyczne stawały się coraz bardziej abstrakcyjne i surrealistyczne, na co miały wpływ częste kolaboracje z innymi artystami. Łagodność i wyciszenie często zderzały się z nieznośnym hałasem, a często powaga utworów była poddawana w wątpliwość i brana w nawias poprzez postmodernistyczne przymrużenie oka.
Na kolejnych płytach Contagious Orgasm można usłyszeć muzyczne i stylistyczne elementy ze źródeł pochodzących z wielu odmiennych obszarów kulturowych – często na jednym albumie da się odnaleźć indiańskie rytualne zaśpiewy, dubowy bas, elektroniczne kliki, gongi, fortepian, a nawet proste bity. Twórczość formacji słynie z wielkiej różnorodności stylistycznej – improwizacja sąsiaduje tu z muzyką taneczną, IDM wchodzi w mariaż z noise i etnicznymi wzorcami. W utworach Hashimoto wszystkie te składniki przestają być tym, czym były wcześniej – są przetransformowane w koherentną muzykę, która jednak inteligentnie unika pułapki popadnięcia w kliszę eklektyzmu. Na przykład – wielu artystów często używa sampli głosu w swojej muzyce po to, by przekazać swoje myśli, pewną treść; Hashimoto z kolei wykorzenia te „instrumenty mowy” z ich początkowego kontekstu – jeśli zamiast myśleć o głosie, myślimy o rytmie, melodii i teksturze, to wtedy zbliżamy się do odnalezienia klucza do koncepcji artystycznej Contagious Orgasm. Ta muzyka to szalone mieszanina dźwięków – to kolaż noise z tradycyjnymi dźwiękami i melodiami – tu syntetyczne trzaski płynnie łączą się z technoidalnym electro, które potrafi gładko przeobrazić się w nastrojowe ambientalne pejzaże. To kompleksowa podróż muzyczna, która waha się pomiędzy biegunami lodowatego minimalizmu i soczystego post rocka, zatrzymując się pomiędzy nimi w strefie muzyki pop czy też przeciwnego mu noise.
Hashimoto jest żyjącą legendą muzyki eksperymentalnej. Jego twórczość (którą sam artysta opisuje jako dźwiękowy test Rorscharcha) daleka jest od zastałej i nie prezentującej już niczego nowego muzyki konsumpcyjnej – to szczery i radykalny przejaw tego zjawiska w sztuce, które zwykło określać się jako sound art. Contagious Orgasm może przemówić nie tylko do maniaków elektronicznej awangardy, ale również do koneserów free jazzu.